Часам, бывала, i некаторыя жонкi прасiлi яго занесцi лiст мужу. Але плацiлi яны за гэта такую дробязь, што за яе i купiць нiчога людскага не купiш. I таму Малое Пальчанё ўвогуле нават не лiчыў гэта за заробак.
      Працуючы пасланцам, Малое Пальчанё добра разбагацеў i, калi вяртаўся ў бацькаву хату, усе яму так радавалiся, што i сказаць немагчыма. Дзякуючы меншаму сыну ў сям'i нарэшце з'явiўся дастатак. Бацьку i братам Малое Пальчанё купiў неўзабаве тытулы ды чыны i добра ўладкаваў iх у жыццi. Дый на сябе Малое Пальчанё таксама не забыўся: ён знайшоў нявесту i, ажанiўшыся з ёю, пачаў жыць-пажываць дый гора не ведаў.
      Мараль
      Бадай, няма вялiкага няшчасця,
      Калi сыноў прыносiць жонка ў хату часта.
      Каб толькi кожны быў прыгожы ды руплiвы.
      Але бяда, калi адзiн - цяльпук:
      Усе ўжо кпяць ды пазiраюць крыва...
      А часам гэткi вось хлапчук
      I робiць ўсю сям'ю шчаслiвай.